jueves, 2 de febrero de 2012

Pensé que te habías esfumado de mi vida. Habías salido de mi mente sin dejar ningún tipo de rastro, habías desaparecido por completo. Podía seguir adelante, preparada para cualquier cosa, dispuesta a afrontar todo lo que pudiera venir. Estaba segura de que me había hecho fuerte. La suerte me acompañaba…Un chico guapo había fijado sus ojos en mí, llamaba mi atención y lo teníamos fácil. Podíamos conseguir cualquier cosa, ser lo que quisiéramos, hacer planes para ambos. Habría sido una bonita historia, si… podría haberlo sido. ¿Sabes que lo estropeó todo? ¿El problema? Que a pesar de seguir adelante, de haber pasado pagina… Tú seguías en mi cabeza. Tú y yo no habíamos tenido nada fuera de lo normal, nada importante. Pero tú me hacías sentir de una manera… de una manera inexplicable. Verte provocaba en mí una sonrisa instantánea, no podía evitarlo. Hablar contigo durante horas y que me parecieran minutos. Confiar en ti, sin tener ningún seguro. Una simple caricia tuya podía volverme completamente loca, podía hacer que todo se volviera borroso, que solo importara el hecho de que tu piel se deslizara sobre la mía en ese dulce gesto. Quizá esperaba que él me hiciera sentir igual, o de una manera mucho más especial. Pero no lo hacía. Se acabó por ese motivo, porque él, a diferencia de ti, no hacía sentirme única. 

3 comentarios:

  1. Mola amanda, pero el "echo" de la 7 linia fa que em sangrin els ulls.... ¬¬' jajaja Tot i així esta molt bé!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracies per fixar-te en els errors, Ferran... Jajajajaja :)
      Meeerci (L)

      Eliminar
    2. Analfabeta volem mes entradeess!!! Va, que desde el 2 no poses res! I se que tens molt de tema per a posar! ;) jajaja

      Eliminar